Kun je het je nog herinneren. Zaterdagavond, pyjamaatje aan, bakje Nibits, natte haartjes (die had ik toen nog) en met het hele gezin op de bank kijken naar 1 van de 8 met Mies of AVRO’s Wie-kent-Kwis met rennende Cavia’s die luisterden naar namen als André van Duin of Mieke Telkamp. De tijd dat televisie kijken nog bijzonder was. Je op moest staan om de keuze tussen de twee verschillende Nederlanden in de praktijk te brengen door één van de knoppen op je televisietoestel in te drukken en #Loeki de reclames onderbrak met een gemeend “Asjemenou”.
Tv kijken is tegenwoordig een vast onderdeel van ons leven geworden en ook al is het apparaat dunner geworden, hij is niet meer in een gesloten tv-kast weg te werken. En waarom zouden we ook? Zak na een dag of week druk ondernemen even onderuit en laat een stroom aan zinloze informatie en doorgedachte formats over je heen komen. Zonder op te staan om van zender te wisselen, probeer je al kanaalzappend met een afstandsbediening in de hand de commercials te ontwijken, terwijl je vrouw met de #iPad op schoot hetzelfde op het web doet. Hersenloos zul je denken …. Maar dat hoeft helemaal niet.
Vroeger besprak je de gekeken uitzendingen de volgende ochtend allemaal op het schoolplein of op het werk. Sommige dingen móest je gewoon gezien hebben om mee te kunnen praten en niet als wereldvreemd te worden aangekeken. Eigenlijk was dat kunnen meepraten soms nog wel belangrijker dan het kijken zelf…
Op vrijdagavond begint ook voor mij het weekend. Alleen noemen ze mijn vrijdagavond bij mij thuis nog steeds ‘werk’. Iets voor half negen installeer ik me in de hoek van bank. Afstandsbediening in mijn bezit, bakje Katjang Pedis naast me en een Duvel op de tafel binnen handbereik, de televisie is afgestemd #RTL4 en mijn MacBook op #Tweetdeck… #TVOH gaat beginnen.
The Voice of Holland is best een leuk programma om naar te kijken. Maar nog veel leuker om te bekijken en te bespreken met een paar honderd of duizend of tienduizenden of honderdduizenden op de bank naast mij. Het kunnen meepraten vindt namelijk niet meer de volgende ochtend plaats, maar op het moment dat het programma op de buis is. Op Twitter verzamelen zich hele volksstammen die ‘real time’ communiceren over wat er op dat moment op de buis te zien is en programma’s voorzien van het meestal hilarische commentaar. Daarmee wordt onderuithangen een actieve bezigheid. Tijdens de vorige finale produceerden de #TVOH-tweeps samen zeventig tweets per seconde!
Ik hoor velen van jullie nu denken: wat is daar nu ontspannend aan? Tsja, een dag niet gelachen is een dag niet geleefd en de humor ligt op straat. Of op Twitter in dit geval.
De gevatheid van vele twitteraars is echt verrassend te noemen. Niet kwetsend, maar wel helder. Kandidaten die niet goed zijn of aanstellerige familieleden en verkeerde outfits worden direct afgestraft. Topprestaties worden ook gezien en geprezen. De juryleden zouden daar nog wat van kunnen leren. Bij mij thuis rollen we iedere #TVOH uitzending in ieder geval van de bank van het lachen.
Het is niet alleen ontspanning wat dat twitteren mij brengt op de vrijdagavond. Er zijn veel ondernemers in mijn TL (voor niet-tweeps, dat is TimeLine en de stroom van berichten die tot mij komen) die figuurlijk naast me op de bank komen zitten op vrijdagavond. Niks netwerken in een dure skybox maar gewoon thuis voor de buis. Elke week komen er door de aanwas weer veel nieuwe gezichten bij mijn netwerk. En vergis je niet. Op zo’n avond bereik ik weleens 160.000 mensen met mijn opmerkingen. En wat dacht je dat dat voor het bereik van mijn eigen ‘Voice’ doet?!
Twitter je ook mee vrijdagavond? Volg @RichardBordes en kruip bij me op de bank.
