Het was een serieus advocatenkantoor gevestigd in een karakteristiek pand aan de Westzijde van de Zaan. De zes statige maten had ik overtuigd dat het zo niet langer kon. Hun netwerk was hard aan vervanging en modernisering toe. Het oude tokenring vertoonde net zoveel kuren als de grijze Gandalf zelf en aansluiten op het moderne internet was met de status quo niet mogelijk.
Tijd voor de internetrevolutie en alle confrères en medewerkers kregen elektronische post op de werkplek. Dat betekende ook dat WordPerfect met Shift F7 – 2 Print of Alt F4 Blok eruit ging. Over naar het hippe Officepakket van de heer Gates en alle dames moesten verder klikken met de muis in plaats van de vertrouwde cursortoetsen. Niet de nieuwe techniek an sich bleek het struikelblok te worden in de overgang, maar de dames zelf. Die gezien hun leeftijd bijna allemaal midden in hun eigen overgang zaten. De medewerkers waren de getrouwen van de advocaten. Allemaal van het type Willemijn uit Gooise Vrouwen. Net als hun geruite rokken niet uit de plooi te trekken, met de voeten plat op de grond in de penny Shoes maar samen vormden zij met hun kettinkjes de pareltjes van het kantoor.
Maar net zoals met hun kledingkeuze, zin in veranderingen hadden ze niet. Er kwamen dus van te voren al allerhande bezwaren en eisen op tafel. Ze moesten gewoon de oude werkwijze blijven doorzetten anders was het niet goed.
Mijn opmerking naar de advocaten dat dat veel extra tijd en dus geld zou kosten, die bovendien de gedane investeringen zinloos raakte bij hen de juiste snaar. Besloten werd dan ook om ”de Dames” tijdens de migratie op cursus te doen. Drie dagen lang werden zij extern onderwijzen dat Shift F7 -2 voor Print ook heel eenvoudig kon door met de muis te klikken op een plaatje van een printertje…
Met gepast tegenzin mopperde zij zich door de 3 dagen training heen en ik vrees dat de docent na zwaar tafelen nog wel eens aan “de Dames” terug denkt. Bij thuiskomst op kantoor was alles nieuw en was WP niet meer te gebruiken en moest alles binnen Office worden gedaan….. Na 3 weken was het mopperen , foeteren , rumoer, en iedereen over.
De afgelopen weken moest ik plots weer aan “de Dames” denken. Tijdens een bijeenkomst over Video Conferencing stelde iemand serieus de vraag wat te doen als medewerkers niet ”in Beeld” wenste te komen. Omdat ik zelf vervend gebruiker van dat medium ben en mij geen Bad-Hair-Day kan herinneren , kon het ik niet onderdrukken om van achter uit te zaal te roepen: “Gratis Make-Overs weggeven……”
Maar een week later leidde ik een forum discussie over het Nieuwe Werken vanuit management perspectief. Allerlei interessante ideeën passeerde de revue over verandermanagement, wijzigende culturen en dagindelingen. Niet de techniek maar juist de mens stond centraal. De zaal stelde goede vragen en daagde het forum actief uit tot dat één van de bezoekers riep: Maar ja…als ze nou niet willen dan willen ze niet en hoe zorg ik dan dat ze wel willen?
Als je mensen de keuze laat om echt anders te gaan werken en leven dan zal een gedeelte gewoon niet willen. Je kan dan 2 dingen doen, je erbij neerleggen of de keuze afdwingen. Verander je niets of dwing je de verandering af? Dus Willemijn gewoon door de Make-Over trekken. Moet je eens kijken hoe ze daar van zal opknappen 🙂
